Te jong was ik,
toen ik niet meer mocht weten
van jou bestaan.
Niet wetend dat jij
altijd aan mij bleef denken.
Vol haat en zelfmedelijden
ben ik mijn tienerjaren ingegaan.
Wachtend op iemand die mij vader liefde kon schenken.
Nu na al die jaren heb ik
met mijn pijn leren leven.
Kom ik erachter dat je
altijd naar me bleef streven.
Papa alles wat ik van jou wou,
was één kleine aanraking.
En dat je zei dat je
nooit meer wegging.
Maar de tijd mag er niet meer zijn, want jij bent heengegaan.
Wist je maar wat dit mij allemaal heeft aangedaan.
En misschien,heel misschien
komt er dan Een Moment
Dat God jou terug naar mij zend.
Laat wat van je horen