Een mini o zon gat

Een koude douche boven België.
Een mini-ozongat trekt heimelijk
met geknuiste vuisten over Vlaanderland.
Het regent blauwe motten.
En vervuiling doet mezen anders zingen…
Er gebeuren rare,vreemde dingen.
Er hangt iets boven ons hoofd.
500 KM lang, zo werd ons beloofd.
Zullen we ultraviolette straling ontvangen.Onbevlekt?
Zonder-evenwel-ons verlangen.
Wij worden vakkundig gesust.
Blijven simpelweg gerust.
Want:”zoiets blijft gewoon een winters
fenomeen”.
“Wir haben es nicht gewusst!”
Ook het Oosten zal weer een pakje krijgen, liefdadig zoals altijd…
“Het verdwijnt wel” zeggen geleerden.
Al dan niet goed in hun vel,alhier.
Mensen maken veel te gauw conclusies.
Maar wat kunnen zij ons verzwijgen?
Want op een of andere manier
gaan we toch naar de haaien,de pier.