Een meisje.
12 jaren oud.
12 jaren gepest,
geschopt en geslagen.
Een ander heeft er plezier aan.
Zij niet.
Die dag word ze opgewacht.
Een klap en een schop.
En nog een keer en nog een keer.
Het meisje schreeuwt van de pijn.
Zij hebben der lol aan maar het meisje niet.
Ze ligt daar maar.
Geen beweging.
Geen ademhaling.
Is ze dood?
De mensen zagen het en deden niks.
Een man belt 112.
Heel in de verte komt de ambulance aan ga scheurt.
Sirene en zwaailichten.
Ze word op een bancaire gelegd.
En aan een beademing’s apparaat.
Op naar het ziekenhuis.
In de operatie kamer.
Hoofd wond word gehecht.
Enkel verzwikt.
1 klaplong.
En veel inwendige bloedingen.
Haar ouders worden gebeld.
10 minuten later staat haar
moeder te kijken.
Haar hart stopt.
Haar moeder huilt.
Er springen aders.
Na een paar minuten komt de dokter.
Hij neemt zijn operatiemuts af.
U dochter is om 15:12 overleden.
Haar moeder zakt in el kaar.
Ze huilt.
Haar broertje zit er bij en huilt ook.
En dat alleen omdat er een paar lol willen hebben…
Niet te geloven hoe ver mensen gaan.
Mensen zijn net wilde beesten.
Laat wat van je horen