Een heleboel

Soms voel je je alleen
Alleen op deze grote aarde
Denk je bij jezelf
Wat heeft mijn leven eigenlijk voor waarde?

Dan kijk je om je heen
En zie je iemand met verdriet
Iedereen loopt door
Niemand anders die het ziet

Je troost, je omarmt
Je geeft een schouder om te huilen
Dan beteken je heel veel
Voor iemand die eventjes wil schuilen

Je ziet een mens,
aan het ploeteren
om te blijven staan
Je geeft een arm,
een lief gebaar
Je maakt daarmee iemands droom op
vriendelijkheid waar…

Je gaat door en voelt
de zon op je huid
Het is zo’n fijn gevoel
En als je je ogen sluit
Bedenk je ineens… een heleboel

Een heleboel ben je waard in dit leven
Je geniet weer volop en je weet
Je hebt zoveel te geven
Hoe is het mogelijk dat
je dat soms vergeet?