Donder rommelde op een mooie vrijdagzon
direkte blokbalken vallen van de hemel
snelle sneeuwstormen verscheuren de woestijnlandschappen
sterren vallen van de verscheurde harten
een wolk valt over de zachtste huid
een traan van de grootste diamant bevind zich in de kleinste zandkorrel
een veer tegen de grond sneller dan een vallende baksteen
de ocean die de zon draagt verdwijnt als een vlam in de wind
als zuurstof in tijd en ruimte
de realiteid wordt gebroken door de
gebroken ilusie
een vlam in de koude duisternis ,een stem in de sterkste lichtstraal
ogen zoals de sterren in een brandende hemel
de snaar van de levensbron staat op breken
de rand van de berg wordt een mythe
en de vogel wordt wakker in het nest van steen.
Laat wat van je horen