Duizend gedachten tijdens kerst

Eerste kerstdag is inmiddels voorbij.
Gelach van kinderen,
een belichtde boom
en verjaardagsgezang.
Het ging allemaal van een schone lei.

Om mij heen mijn kind en vrienden,
ze waren er allemaal.
Er werd gelachen en gezongen.
En ik was gezeten tussen
twee vreemde mannen aan het kerstmaal.
Niet zij maar jij
hoorde daar te zitten.
Mijn gedachten waren bij jou
en diep van binnen zat ik flink
op je te vitten.

Waarom kon jij het niet meer aan
en ben je weggegaan?
We hadden het zo gezellig,
goed en in de basis
waanzinnig veel liefde.
Voor mij is dat waar het om draait, maar jij ging weg
als het je niet geriefde.

Vele problemen heb ik geprobeerd
op te lossen,
uit die liefde voor jou.
Misschien niet altijd
op de juiste manier,
maar wel in alle eerlijkheid.
Helaas was het een oneerlijk gevecht
en kreeg ik een vreselijke knauw.

Onrecht en oneerlijkheid
is iets wat mij verteert.
Altijd heb ik geleefd met het motto:
dat soort mensen zijn mij niet weerd.
Met deze gedachten in mijn hoofd,
werd ik intens verdrietig,
zo alleen en boven alles,
voelde mijn hart als verdoofd.

Is het leven zo hard
en zal de oneerlijkheid winnen?
Wie verdient liefde,
zij die intens liefhebben
of zij die alleen zichzelf
liefhebben?
Verlies ik de enige man
die mijn hart kan beminnen?

Mijn instinct is om te vechten,
voor alles waar ik van houd.
Het hart, de liefde en het samenzijn, is voor mij belangrijker
dan welke vorm van goud.
Opgeven is makkelijk,
ergens voor vechten
en het behalen maakt groot.
Dat heeft men nodig om te groeien, kind en volwassene,
zo ontgroei je de schoot.

Deze gedachten dwaalden
allemaal door mijn hoofd.
Voor wat heb ik mij uitgesloofd?
Heeft dit allemaal nog zin,
of ben ik straks weer te min!
Zal hij ooit eerlijk tegen mij zijn?
Nu liegt hij soms nog steeds,
ik weet het want ik voel zijn pijn.
In tweestrijd leeft hij momenteel.
Hij voelt te moeten kiezen
tussen mij en zijn parenteel.
Bah, wat een naar gevoel,
ik excuseer mij en sta
op van mijn stoel.

Met mijn telefoon in de hand
loop ik naar buiten,
waar het lijkt of iemand
sneeuw staat te spuiten.
Tis koud en sneeuwvlokjes
dwarrelen neer.
Het maakt mij niet uit,
ik heb hartezeer.
Alles kan me op dat moment
gestolen worden.
Vechten voor wat?
Anderen blijven toch aan je
fundering tornen!
Een moment van emotioneel zielig zijn.
Komt het door de kerst
of het gemis en de pijn?

In mijn hand
begint er iets te trillen.
Ik kijk naar benee en zie zijn naam, zou hij mij ook missen en willen?
Honderden soorten emoties
voel ik tot in mijn ziel
en een lach breekt door
op mijn gezicht.
Mijn hart vloeit over van liefde,
ik lees zijn bericht.

In neon staat in mijn scherm:
ik hou van je!
Oh, wat zou ik je
nu graag willen vasthouden,
vol liefde en heel ferm…

Voelde je mijn emotie
of heb je daarvan geen notie?
Op het juiste moment stuur je mij jouw liefde en verwarm je mijn hart.
Je trekt me uit de gedachte
die mij zo verwart.
Is de band der liefde die wij
hebben dan toch onoverwinnelijk?
Ik denk van wel,
maar dan alleen door dicht
te blijven bij je innerlijk.

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend Beoordeling: 5,38 Stemmen: 16

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten