Ik heb op je gewacht,
in de hoop op je komst.
Maar jouw zachte huid,
zal ik nooit meer voelen.
Je ziel is weggevlogen,
ik kan hem niet achterna.
Was ik maar een vogel,
dan zou ik je volgen.
Is het mijn schuld,
heb ik je dood gewenst?
Ik dat dat woorden,
geen pijn konden doen.
Maar tijden verranderen,
net als mensen als ik en jij.
Ik wou dat je er nog was,
maar worden doen niks meer.
Mijn rode lippen trillen,
als dode rode rozen.
Zwarte tranen vallen,
jij vond mijn mascara mooi.
Was is ook maar dood,
dan hoefde ik niet te lijden.
Waarom deed je dit?
Kwam het echt door mij?
Laat wat van je horen