Niemand weet het, niemand heeft ook maar een flauw benul,
van hoe ik leef, van wie ik ben.
Alles zit verborgen.
Achter een masker, achter een lach.
Alleen ik raak nog een beetje wijs uit mezelf.
Alleen ik weet hoe ik me voel.
Alhoewel ik zelf soms twijfel.
Alhoewel ik het zelf niet zeker weet.
‘wie ben ik’, denk ik steeds.
Wie ben ik in deze wereld, soms vol met liefde, soms vol met haat.
Ik ben maar een kleine pion in deze mensenmassa.
Ik ben een lilliputter in onze maatschappij.
En die is hard, dat weet je wel.
Dat weet iedereen.
Ik twijfel aan mezelf,
ja, meer dan eens.
en ik die steeds maar denkt:
‘dat is toch normaal?!’
Nee, ik heb het mis.
Je moet hard zijn.
Je moet karakter tonen.
Maar daarvoor moet je dat wel eerst hebben,
en dat is mijn probleem.
Ik zal het nu maar zeggen,
‘k heb geen reden om te zwijgen.
Ik ken mezelf niet.
Ik weet niet wie ik ben.
Laat wat van je horen