De straten verlaten.
De gure wind woeit.
Ik kijk om mij heen, niemand te zien.
Nog even en ik ben thuis,
veilig in mijn eigen huis
Ik fietst snel door.
Bang voor de stilte,
niets wat ik hoor
Enkel de wind,
die mij lijkt te volgen.
Eindelijk thuis,
door angsten bedolven.
Hoe lang nog die dagen.
Die donkere dagen.
Laat het licht weer gaan schijnen.
En mij stoppen met lijden.
Laat wat van je horen