De Witte Zwaan

De wind speelde met haar haren,
Zachtjes wiegend op haar schouders.
Haar ogen kijken strak voor zich uit,
Verzonken in de diepte van de Wateren der Wijsheid.
Het witte kostuum danste om haar heen,
Versmolt met het licht.
Duisternis dwaalde rond op zoek naar angst,
Haar figuur was een lichtbaken in de duisternis vol kille haat.
De muziek begon,
Ze danste samen met het licht.
Haar handen waren gebogen,
Haar benen maakten sierlijke passen.
De muziek leidde haar tot wie ze was,
De Witte Zwaan.