Het maakt al het voorgaande mooier dan het was
het dreunt in mijn hoofd,
mijn oren suizen
Alsof de wind de
treurwilgen doet ruizen
Ik vergat de omens
die ik in je ogen las
In het land van mijn geheugen woelt een woeste storm
Je geur, je handen,
je onvergetelijke zoen,
het was zo fijn
Je afkeer, je woorden van spijt,
de luchten zijn gevuld met pijn
Ik ben verward, heb geen houvast, herken geen enkele vorm
Er is rust,
geen dier verroert zich,
geen blad beweegt
Ik zie het zand door de
lucht zweven aan de kust
Ik weet dat ik je nooit zal vergeten, mijn eerste lieve lust
Verlamd door angst wacht
ik tot je je hart bij me leegt.
Ik zie je kille blik,
ik hoor je koude stem
hoe kan ik nog geloven
dat je van me houd?
Laat wat van je horen