Ik voel me raar, ik voel me alleen.
Ik voel alleen de rust en stilte om mij heen.
Ik ben het alleen op mijn kamer zitten zat.
Ik wil dingen doen, leuke dingen maar wat?
Vriendinnen om wat leuks mee te doen heb ik niet.
Ik weet ook niet waarom, het is net alsog niemand mij ziet.
Ik wou dat alles weer was als toen.
Al die leuke en gezellige dingen samen met mama doen.
Waarom? waarom is mijn leven zo hard?
Alstublieft gof geef mij een nieuwe start?
En ik weet dat je geluk moet winnen.
Maar ik moet elke keer weer bij het begin beginnen.
Ik vraag van het leven helemaal niet veel.

Alleen me eigen stukje geluk ( mijn deel ).
Maar ik red het wel in mijn eentje.
Al blijf ik altijd voor mijn gevoel in mijn omgeving een buitenbeentje.