De stem

In de verte roept iemand mijn naam.
Elke keer weer blijf ik staan.
Ze laat me niet meer gaan.
Ze klinkt zo lief, zo zorgzaam..

Ik verzink weg in die stem.
Of ik nu sta of ren,
ik weet dat ik niet alleen ben.
Ik zit klem

Een beangstigend gevoel
toen het anders werd.
Die stem, ze is veranderd
Ze klinkt nu zo angstig koel..

Maar nog laat ze me niet los.
Ze blijft me schaduwen
als een sluwe vos.
Ik zit vast in haar kluwen.

Vast in de kluwen van de stem.