De man die ik zou vergeten
Stijgt weer omhoog uit mijn bloed
Pijn is het van hem te weten
Pijn, ja maar o zo zoet.
Als een wolk, uit het verleden
Gedreven door de innerlijke wind
Naar boven, in het heden
De wolk, die draagt en hervind.
Als het vuur, dat weer gaat branden
Rode vlammen, een gouden gloed
Warmte, van diep verlangen.
Hoe ver van het vuur
En hoe ver met de wind
Leefde hij en hoe verborgen
Totdat hij weer vroeg of laat.
Als een zweem van lucht en vuur
Uit mijn ziel opstijgt
Mij opnieuw verlaat
Pijn, ja en toch ook zo zoet.
Laat wat van je horen