Om te dansen zijn twee mensen nodig, die elkaar volledig vertrouwen,
die van elkaar houden.
Die voor elkaar vechten als het moet. Die elkaar recht in de ogen kijken
en durven te zeggen; met jou wil ik dansen, mijn hele leven lang.
Met iedere draai die je maakt,
wetend dat de ander je in zijn
armen sluit.
En als je een misstap maakt,
diegene je opvangt.
Dat de dans iets is van ons tweeën
en niet van mij alleen.
Een dans met sierlijke bewegingen, dicht bij elkaar.
Een dans waar ruimte is voor fouten, en dat we elkaar dat niet kwalijk nemen.
Dat we elkaar vergeven
na een kleine misstap.
Dansen doe je met zijn tweeën.
Jouw arm in de mijne.
Een blik, een zucht en een lach.
Onze dans is afgelopen,
het applaus is klaar.
Jij staat hier en ik sta daar,
wetend dat onze wegen nu gaan scheiden van elkaar.
Ik hoopte altijd dat ik
eeuwig met jou mocht dansen,
maar we zijn nu beide moe.
Aan iedere dans komt een pijnlijk stil einde,
en nu weet ik eindelijk hoe dat voelt.
En ik dans verder, alleen.
Laat wat van je horen