Verleden tijd

3 maanden geleden zag ik ’t zo:
Wat heb ik jou misdaan,
dat je me niet meer ziet staan?
Waarom doe je zo rot,
maak je alles kapot?
We hadden ’t toch niet slecht, wij twee?
Of is dat maar een idee?
Ik was fout om je te verlaten,
maar moet je me daarom haten?
Zoveel vragen in mijn leven,
en enkel jij kan de antwoorden geven.
Ik heb ontzettend veel spijt,
want voor jou ben ik… verleden tijd!

Nu zie ik ’t zo:
We kunnen nu wel zeggen
dat we elkaar niets meer moeten uitleggen.
“Jij en ik” is nu écht verleden tijd.
Toch heb ik geen spijt…
We hadden ’t niet slecht met z’n twee,
maar ’t zat ons niet mee.
Het leven gaat nu door,
en ’t lukt me wel hoor.
Toch zal ik je nooit vergeten,
en dat mag je weten.
Ik wens je veel geluk in ’t leven,
en hoop dat je ooit weer liefde mag geven…