Ik ben de dame van de nacht
De maan is mijn geliefde
En als hij glimlacht
Tooien alle sterren
Mij met een troostend licht
En elk gedicht
Uit dit gevoel geboren
Verloren en toch uitverkoren
Behoort nu tot een andere tijd
En kleurt de zon de ochtend rood
Het duister dood
En ook de spijt om dit verborgen zijn
Slechts even maar mijn ziel ontbloot
Hoe kan dan ooit een zonnenman
Dit vreemde land begrijpen ?
hij zou mij nooit vergeven
Dat ik gesluierd door mijn trouw
De vrouw ben van een ander leven
Beoordeling: 8,50 Stemmen: 2
Laat wat van je horen