Het begint met de gedachten.
Van die af en toe kleine klachten.
Waarvan je denkt dat ze vanzelf wel weer over zullen gaan.
Na een paar bezoekjes en een paar onderzoekjes in het ziekenhuis.
Blijkt dat die klachten toch niet zomaar weg zouden gaan.
Dan heb je ineens een ziekte.
Je begint te beseffen dat het erger is dan je dacht.
Dan verlies je ineens je hele leven uit je macht.
Alle controle die je had is in 1 keer weg.
Vanaf dan ben je alleen nog maar aan het vechten voor je leven.
Van alle angst zit je helemaal te beven.
Angst om pijn te lijden.
Angst om dood te gaan.
Want ik ken geen mens.
Die zijn leven zomaar zou afstaan.
Laat wat van je horen