Boulimia

Ik weet niet hoe en wanneer het er is gekomen
Maar het is langzaam naar binnen geslopen
Boulimia heeft mij in zijn macht
En dat geeft me kracht.

Ik ben bang…..
bang om het te verliezen
bang om te huilen
bang om te falen
bang voor de toekomst
bang voor mij boosheid
bang voor de onzekerheid waar ik niet tegen kan
bang dat mensen mij gaan begrijpen,
voordat ik mezelf begrijp.

De lach die er altijd is
Is een masker voor mij gezicht.
Een masker dat ik opzet
Wanneer ik het moeilijk heb,
Wanneer ik niets voel,
Wanneer ik niet weet wat ik doe,
Zonder dat masker voel ik me bloot
En kom ik in ademnood.

Men zegt:
“Met boulimia heb je geen leven”
Maar beter zo leven dan een leven
Vol angsten en verdriet.

Toch accepteer ik dit niet
Waarom moet ik een leven met verdriet,
Ik ben de strijd aangegaan
Om mijn boulimia te verslaan.

Het is een strijd dat eindeloos lijkt,
En waar ik door bezwijkt.
Toch ga ik door
Stapje voor stapje
En hoop op gehoor.

Mijn angsten moet ik uiten,
Iets waar men eerst naar kon fluiten.
Ik doe me best maar het lukt me niet
Want het geeft me veel verdriet.

Hoe ik door moet geen idee
Ik denk aan de stapjes
2 voor uit 1 achter.
Ooit, ja, ooit ga ik dit overwinnen.
En ben ik het gelukkigste meisje
Ter wereld.

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend (Nog geen stemmen)

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten