Je hebt bloemen van mensen,
die stralen wanneer je ze ziet.
Met zo’n goedheid van binnen,
dat vind je bij zovelen niet.
Die bloemen van mensen,
gaan niet aan jou voorbij.
Zij brengen zeker een hulde,
aan een vergeten maatschappij.
Deze tijd schuift de narcist,
vooruit als nooit tevoren.
Maar ik zoek de bloemen,
zij die een ander niet ringeloren.
Mijn boeketje is nog klein,
maar dat schrikt mij niet af.
Want een wijs mens immers,
scheidt het koren van het kaf.
Laat wat van je horen