Met de eigenwijsheid in mijn pacht,
ben ik het,
degene die lacht.
Tot het beslissende woord,
totdat realiteit weer komt,
en mijn fantasie vermoord.
Zonder enig streven,
zonder doel in mijn leven,
doe ik alles zonder geweten,
Op een dag,
die nog komen gaat,
veranderd mijn lach,
in een blik vol haat.
Dan ben ik degene die deze wereld verlaat,
en hopelijk naar onze hemel gaat.
Dan kijk ik terug naar onze ooit zo groene planeet,
en besef dan wat ik eigelijk al weet,
De belangrijkste dingen uit onze aard,
verziekt door de welvaart.
Het is maar net hoe je het ervaart,
deze vernietiging is naar mijn inziens ongeëvenaard.
Laten wij de wereld sparen,
en al het moois bewaren,
de generatie na ons niet verhinderen,
de technologische vooruitgang iets minderen.
Laat wat van je horen