Avondlicht

Nu ook ik,
Het avondlicht zie komen,
Denk ik aan jou.

Angst heb ik niet,
want ik geloof.

Vrees heb ik wel,
om de pijn die
volgen kan.

Spijt heb ik, voor de
mogelijks verkeken kansen.

Lief heb ik jou, mijn liefste,
Mijn aller liefste.

Nu ook voor mij het avondlicht verschijnt
kan ik alleen maar dankbaar zijn.

Dankbaar dat ik jou mocht ontmoeten.
Dankbaar voor de mens in jou.
Dankbaar dat jij in mijn leven verscheen.

Och kon ik maar,
als was het maar één keer,
jou naakte lichaam tegen het mijne drukken,
het eens voelen.

Zo mooi ben je.

Nog steeds wil ik het van de daken schreeuwen

hoeveel ik van je hou.

Mijn mus,
zeldzaam gekomen in zijn soort
en toch zo mooi in de natuur

Pas dan
zal het avondlicht
mij schenken
waar ik zo heb naar verlangd.

Ik hou van jou,
nog meer dan toen
durf ik dit
luidop zeggen en herhalen

Ik hou van jou.

Dankbaar ben ik hiervoor