Jij moeder hebt ons grootgebracht
In een gezamelijke liefdeband
En bij nood in de nacht
Was jij er met zachte hand.
Geduldig volgde jij je man
Van streek tot streek, ook met pijn
Omdat wij je zegden dat het niet kan
Telkens verhuizen, en elders zijn.
Je sloeg je overal lachend door
Verborg goedgeluimd je leed
Tot je wel eens je geduld verloor.
We hadden het niet te breed
Geen restje ging teloor
Het waren oorlogsjaren,
en dat sneed.
Laat wat van je horen