De zuchten van de jaren
de jaren van verdriet
geen rust om te bedaren
onrust die dromen biedt.
Ik heb het nooit begrepen
de zwakheid in je stem
liefdevol en toch geslepen
je zette mij steeds klem.
De tranen van de dagen de treurnis om een dood
niet maklijk om te dragen
je klacht werd steeds gesmoord.
De pijn van moegedragen handen
de lust die je steeds ontviel
een lucht om in te landen
dat miste jij in je ziel.
Laat wat van je horen