Ik weet jij zit weer in de stad,
je hebt weer ergens feest gehad.
En je vrienden hangen om jou heen,
maar ’s morgens ben je weer alleen.
Jij bent een andere weg gegaan,
en ik kon jou leven niet meer aan.
Blijf toch bij me is wat ik vroeg
maar dat was niet genoeg
Waarom hou je dan niet meer van mij?
is het allemaal nu echt voorbij?
gaat jou leven onverandert voort?
of is er toch iets wat jou wel eens stoort?
Waarom heb je nu ineens geen tijd?
Al wat ik zie is onverschilligheid
Jij kent mij goed genoeg om toch te zien,
dat ik deze houding niet verdien.
Ik zie je nog een enkele keer,
je kijkt naar mij maar je zegt niets meer.
Zonder woorden weet ik wat je voelt,
en wat je dan bedoelt.
Het leven had geen iemand meer,
en het avontuur trok jou steeds meer.
Waarom zocht je dit dan niet bij mij?
of ging dit aan jou voorbij?
Laat wat van je horen