Ik heb heimwee naar de dieptes
van je hart,
die ik telkens in dromen bezoek.
Helaas ben niet diegene
met het zwaard uit je steen.
En ik kijk naar je fotos.
Waar je dromend zit te staren.
En je denkt, maar mij vergeet.
Kon ik je maar woorden geven
om je te doen staren,
om mij,
al was het maar één keer.
Daarna droom ik je,
Voorbij.
Laat wat van je horen