Zondag

Deze dag is aan het begin en aan het eind van de week gezet.
Zondag was de kerk, gezamenlijk ontbijten, Studio Sport en vroeg naar bed.

Op zondag was alles anders; geen handel op de beurzen, de meeste winkels dicht.
Een wolk van rust daalde op ons neer, ontspanning op het gezicht.

Maar de rust verdwijnt waar de strijd begint.
Bloed zweet en tranen, in het veld of langs de lijn, scheldend naast je kind.
Sport leidt tot frustraties en winnen op zondag is vitaal.
Je slaat elkaar de hersens in, drinkt samen een biertje, alles weer normaal.

Zondag is nu die dag waarop je juist veel dingen doet,
En dat dagje rust, ach dat houden we nog wel tegoed.
Met zijn allen naar de stad, de waanzin van het kopen,
Want gelukkig zijn op zondag de meeste winkels nu ook open.

De rust is verdwenen, maar was zondag niet de dag.
Dat even niets doen troef was en waarop je familie zag.
Welnee de week is langer, een dag om precies te zijn.
Waarom werken we niet een dagje meer, want werken is zo fijn.

De gedachte zondag rustdag was wellicht zo gek nog niet.
Dat breekt je week, zodat je naast collega’s je gezin ook nog eens ziet.
De man daarboven overziet het allemaal met een lach op zijn gezicht,
Waar maken die mensen zich toch druk om, waarom voelen zij zich verplicht.

God is niet boos, hij schatert zelfs, als hij ons zo bekijkt.
Want zijn fulltime baan wordt flexwerk naarmate de tijd verstrijkt.
Niemand gaat nog naar de kerk op zondag, de Heer is niet meer nodig.
Zo heeft op zondag in ieder geval één iemand rust, want hij blijkt overbodig.