27 jaar geleden
even na het nieuwe jaar.
27 jaar geleden
stil,
zo kwam je in mijn leven
stil,
wat opgeschrikt.
27 jaar geleden
pijn,
onzekerheid,
onrechtvaardig en oneerlijk.
27 jaar geleden
stille steun,
vertwijfeld,
dit had je niet verdiend.
27 jaar geleden
c’est le temps que tu
as perdu pour ta rose
qui la rend si important.
Stilte
roos
een groene plant
verdriet,
De angst
te verliezen wat zo dierbaar is
het godsgeschenk.
Stille stilte.
Alleen aan zee
verpozing
pijnlijk afscheid
elk zijn eigen spoor.
Dan weer
onverwacht
een signaal
goeddoende en diep
het besef
“dat wil ik niet meer kwijt”.
Niet platonisch
passie.
27 jaar later bestaat
mijn geredde mus
nog steeds
de veren zijn gedroogd
het fladdert naar warme landen
lacht.
Nu zijn wij ouder geworden
elk zijn eigen weg gegaan.
Leef
leef
leef,
wees gelukkig.
Laat wat van je horen