Ze klapt in handekes
de wei ligt loom
in gouden schijnsel
een zon die vrede
eist, na al die kinderen
die dansten, die stapten
met glazen voetjes
gras smeekt vrede
zij wrijft in oogjes
bruin en verheven
boven aards gekletter
vol van mededogen
met wezens die worstelen
lopen op blaren
brandend egoisme
ze klapt in handekes.
Laat wat van je horen