Zoveel woede,
zoveel angst.
Wat jij mij hebt aangedaan is vreselijk,
is onvergetelijk, onverdraaglijk
en doet mij ontzettend veel pijn.
Telkens weer die vragen,
tollend in mijn hoofd.
Waarom?
Hoezo op die manier
iets willen bereiken?
Was ik gewoon op een verkeerde plek,
of was ik gewoon misleidt door jou?
Iedere dag die angst,
iedere keer die flashbacks.
Waarom is mij dit overkomen?
Waarom deed je hét?
Zal ik ooit weer zijn zoals tóen?
Zal ik ooit weer zijn wie ik echt was?
Diep van binnen,
helemaal stuk
Onherstelbare pijn,
niet te helen.
Niet voor even verlost van de angst,
niet voor even verlost van de pijn
en de minder leuke
herinneringen aan tóen.
Die blik in je ogen,
die woede, die wil
om iets te bereiken.
Het blijft me achtervolgen,
dagen, maanden, zelfs jaren later
en nog steeds de dag van gister.
Laat wat van je horen