Verdrietig van Scheldekaai naar Zuid.
Schuift oneindig over lamme straten.
Witte mars nummer X.
Stenen schreien voor niks.
Een Antwerpse dodentocht, gelaten.
Wit wordt lijkwit, krijtwit.
Zo vreselijk carnavalesk wreed.
Samen-horigheid, tegen de onverlaten.
Opgedirkte optocht zonder ademtocht.
Ratio klinkt weliswaar multicultureel.
Maar voor Oulemare,
Mohammed en arme Joe.
Alweer oneindig marsen te veel.
Laat wat van je horen