Waarom doen ze het je aan

Je houd je groot.
Ook al voelt het als lood.
Je doet of het je niet kan schelen.
En zo doe je je voor bij velen.
Je verteld niet hoe je echt bent.
Want je hoopt dat niemand je kent.
Je vertelt aan andere mensen dat het goed gaat.
Zelfs tegen je beste maat.
Maar je weet diep van binnen.
Dat de pijn voelt als stekende pinnen.
Je wil er nooit zijn.
Want je vind het daar niet fijn.
Want je wordt niet zo genomen als je bent.
Zelfs door de mensen die je kent.
Ze oordelen veel te snel.
En ze zeggen sommig dingen over je heel fel.
Je probeerd nog een beetje zin te houden in je leven.
Ook al sta je vaak te beven.
Je wil dat mensen je niet meer zien.
Zelfs al waren ze met tien.
Ik mag iemand heel graag
Maar dadelijk krijgt hij ook de volle laag.
Over al de dingen die ze zeggen over mij.
En dan wordt je niet blij.
Ik doe hem dat niet aan.
Dus laat ik hem daar maar staan.
Ik wil er niet meer zijn.
Want dan heb ik het eidelijk geen pijn.