Draag ik de schilfers
uit verloren tijden
de stappen wankel
met doel voor ogen
waar kruist jouw pad
het stille mijne
waar reikt jou hand
naar een warm hart
waar rust mijn hoofd
op je sterke schouder
en rolt er van geluk
een pril geboren traan
waar ligt de grens
die we overschrijden
de schaamte uitbannen
voor lichaam en geest
en elke zonnige morgen
als de merel zijn
lentelied laat horen
is geluk zo dichtbij.
Laat wat van je horen