Ik heb nu al zoveel mensen verloren.
Mensen die ik vertrouwde.
Ik dacht dat ik voor hun was geboren.
Vrienden voor het leven, je kent het wel.
Maar later zijn ze je vergeten.
Naar jou zin veel te snel.
Maar om andere mensen te vertouwen.
Daar zal ik mijn hele leven aan werken.
Om aan nieuwe vriendschappen te bouwen.
Steeds als ik nieuwe vrienden heb gevonden.
Loopt het weer anders
en lijkt het alsof ze mijn taal niet verstonden.
Niemand lijkt dat gevoel te begrijpen.
Wat ik niet kan bevatten.
Waarom mijn beste vrienden er steeds tussenuit knijpen.
Laat wat van je horen