Voor mijn tante

Vier jaar geleden was het aardse leven voorbij.
Ik hield van jou en jij van mij.
Je zal in het paradijs verder leven. en God of Allah zal je alles geven.
Je leed pijn, dat vond ik niet fijn.
Ik heb je een paar keer bezocht,
dat deed pijn.
Ik kende je als een leuke,
spontane vrouw.
Met twee kinderen die heel veel
van je houden en op jou bouwden.
Waarom moest het toch zo zijn?
Het is nou eenmaal zo,
maar toch doet het pijn.
Je zult altijd in ons harten voortleven.
Jouw herinneringen
zijn achtergebleven.
Je kinderen waar je het meest
van hield huilden en schreeuwden:
Het kan niet!
Ik hoop je niet snel,
maar ooit weer te zien.