Je bent ineens zo eenzaam,
alleen,
toch woon je samen met anderen,
deel je heel veel dingen,
wil je het hun naar hun zin maken,
al beseffen ze het soms niet.
Het is moeilijk,
ik wil mezelf kunnen zijn,
de persoon die opgesloten zit vanbinnen,
Je cijfert je weg,
dag per dag,
zoals het hoort,
omdat je een goede moeder wilt zijn en partner.
Je kunt nooit goed genoeg zijn,
voor diegene waar
je zielsveel van houd.
Vanbinnen,
knaagt het,
droom je van een leven
dat je voor jezelf wilde,
maar dat er nooit zal komen,
het is niemand’s schuld,
gewoon jezelf,
waarom,
omdat je nooit hebt doorgegaan,
en gekozen wat je liefhad.
Ik droom ervan al die dromen te hebben in een volgend leven,
nu voor je gezin geleefd te hebben,
en volgende keer voor jezelf te kiezen,
gewoon egoïstisch zijn,
hoe cru het klinkt.
Ik heb alles gegeven in dit leven,
en volgend leven wil ik mezelf zijn,
mezelf goed voelen,
en vooral voor mezelf kiezen.
Niemand toelaten,
gewoon de wereld ontdekken
zoals hij is,
in alle eenvoudigheid.
En de puurheid die hij geeft…
Alleen liefde kennen voor mezelf…
En weten wie ik ben.
Laat wat van je horen