Kijkend naar een plaatje,
lezen van mooie teksten,
Illusie gevangen in waarheid.
Je bent hetzelfde als ik,
of wil ik dat misschien slechts denken?
Kan ik mijn profiel of foto aan je schenken?
Plastic toetsenbord,
gretig aandringend op ontmoeting.
Ik wil je zien,
of niet misschien?
Dan pas kan ik ruiken,
kijken, voelen, horen.
Maar gelijk gaat dan het ideaal verloren.
Nee, je bent het nou net niet,
vertrokken illusie.
Of toch maar wel?
Misschien dat ik het fout zie.
Nee,
maar even verder shoppen,
en uren langs die foto’s hoppen.
Doe maar in het winkelwagentje,
ik kan zo handig ruilen.
En mag ik er zegeltjes bij?
Nee datingsites maar niet voor mij.
Ik vind ze om te huilen.
Laat wat van je horen