Verstard

Verward
de ziel die liefdes bindt,
de hoop die bruggen slaat;
gebroken
de roemer van verlangens,
waarvan met milde teugen
de ziel van over loopt.

Verstard
de onmacht
die op het broze ijs
van zuchten
de duisternis indwaalt.

Gebleven de pijn van onvervuld verlangen,
die op het touw
van wankel evenwicht
de laatste hunkering versmoort.