De brokstukken van mijn leven
Zijn tot een rommeltje verworden
De puzzelstukjes misvormd
En chaos tot een kunst verheven
De muren zijn nu losse stenen
En wat puin is al mij rest
De fundering zwaar beschadigd
Voelt als zand tussen mijn tenen
Geborgenheid, zoals ik die kende
Is verworden tot groot niets
Mijzelf verloren, nog niet hervonden
Zoek ik nu in eigen bende
Orde verworden tot grote chaos
Mijn gedachten niet op rij
Mijn hoofd gevuld met woorden
Gedachten laten mij niet los
Mezelf hervinden, nu of nooit
De structuur opnieuw aanbrengen
Opnieuw mezelf uitvinden
Heb mezelf teveel verstrooid
Denken aan wat was en is
En misschien nog komen gaat
Het is echt nog niet te laat
Want ik ben het die ik mis
Laat wat van je horen