Vermist

De brokstukken van mijn leven
Zijn tot een rommeltje verworden
De puzzelstukjes misvormd
En chaos tot een kunst verheven

De muren zijn nu losse stenen
En wat puin is al mij rest
De fundering zwaar beschadigd
Voelt als zand tussen mijn tenen

Geborgenheid, zoals ik die kende
Is verworden tot groot niets
Mijzelf verloren, nog niet hervonden
Zoek ik nu in eigen bende

Orde verworden tot grote chaos
Mijn gedachten niet op rij
Mijn hoofd gevuld met woorden
Gedachten laten mij niet los

Mezelf hervinden, nu of nooit
De structuur opnieuw aanbrengen
Opnieuw mezelf uitvinden
Heb mezelf teveel verstrooid

Denken aan wat was en is
En misschien nog komen gaat
Het is echt nog niet te laat
Want ik ben het die ik mis

Zeer slechtSlechtRuim onvoldoendeOnvoldoendeTwijfelachtigVoldoendeRuim voldoendeGoedZeer goedUitstekend Beoordeling: 7,50 Stemmen: 4

Laat wat van je horen

*

Door de site te te blijven gebruiken, gaat u akkoord met het gebruik van cookies. meer informatie

De cookie-instellingen op deze website zijn ingesteld op 'toestaan cookies "om u de beste surfervaring mogelijk. Als u doorgaat met deze website te gebruiken zonder het wijzigen van uw cookie-instellingen of u klikt op "Accepteren" hieronder dan bent u akkoord met deze instellingen.

Sluiten