Verlangen verdriet en pijn

Moest dit nou echt gebeuren,
Moest je nou werkelijk mijn hart
aan flarden scheuren?
Vroeger was jij mijn droomprins,
mijn held,
Nu ben ik degene die de dagen aftelt.
Ik tel soms af met het
verlangen naar jou,
Maar vaak tel ik af of er toch nog een dag komt dat ik weer van je hou.
Blijkbaar is dit alles maar schijn,
Ik hoef je niet meer ‘Mr. brein.’
Je denkt dat jij degene bent
die alles beter weet,
Maar er komt nog eens een dag,
dat jij van deze positie aftreed.
Dan zou je wensen dat je verstandiger was geweest,
Op die dag geef ik één groot feest.
Iedereen is dan uitgenodigd,
behalve jij,
Wat is dit een kansloos
en rampzalig einde voor ons allebei.
Niemand is zo dom om ooit
nog in jouw geintjes te trappen,
Ook al kom ik je tegen op de fiets, ik zal nooit meer voor jou afstappen.
Vroeger deed ik dat wel, dan praatten we eindeloos door,
Maar lieve schat,
dat is nu verleden tijd hoor!
Hoe graag ik het ook zou willen, hoeveel ik toch nog stiekem
naar je verlang,
Ik weet dat het zo niet meer gaat,
we zijn allebei even bang.
Bang voor weer een slechte afloop, veel verdriet en pijn,
Weet wel dat ik nooit
meer bij je wilt zijn.
Jij brak mijn hart,
jij brak mijn vertrouwen,
Jij brak alles, zelfs het hemelsblauwe.
Nooit meer wil ik jou nog zien, verdwijn voorgoed uit mijn leven,
En weet dat ik nooit meer
om je zal geven.
De pijn is teveel om te verwerken,
Daarom zal ik mijn gevoelens
dan ook niet bewerken.
Ik hoop dat je nu weet
wat jij aanricht,
En haal die grijns van je gezicht.
Het is nu allemaal over,
allemaal voorbij,
Kom dus niet meer aanzetten
met al die kletserij.
Jongen, je kletst uit je nek,
Dus doe mij nog één keer een plezier en houd gewoon voor altijd je bek!