Verlangen naar de marteling

Verlangen naar de marteling,
Gebonden aan de tijd
Haat en woede tegelijk voelen
Maar ook spijt
Dat het je niet eerder opviel
Toen het nog mijn was, ik het had
Maar toen, toen wou ik het nog kwijt
Toen was ik het nog zat

Verlangen naar het onbereikbare
Is een heel bekend voorkomen
Verlangen, naar wat misschien
wel het mooist zou zijn
Tot dan kun je alleen dromen
Zodra je er bent, weet je al
Hoe kon ik hier nou aan denken?
Over dromen,
mijn gedachten aan schenken
Hoe ik dit ooit gewild kon hebben.
En denkend daaraan,
besluit je nagenoeg
Misschien is het wel te vroeg
Misschien moet ik het niet doen
Slaat de twijfel toe
En blijft het bij verlangen.