Verdriet voor het leven,
het gevoel gaat niet meer weg.
Het is me gegeven,
dat is dan pech.
Dat was wat ik altijd meekreeg,
wat voelde ik me leeg.
Geen mens dat echt om mij gaf,
dat zie ik nu pas, achteraf.
Ik had moeten zeggen wat ik vond,
dan was het afgerond.
Dat was wat ik voelde,
maar ik zei nooit wat ik bedoelde.
Nu achteraf,
is het te laat.
Ik zal nooit de pijn vergeten,
kwijtraken,
stop zetten.
Mijn hart is koud,
kent geen liefde,
kan niemand meer vertrouwen,
slechts zichzelf.
Pesten kan je leven verpesten..
Laat wat van je horen