Totaal verloren

Geef me geen hoop als ik je niks doe
het maakt me allemaal zo moe.
De vragen die ik mij ga stellen
de doemgedachten die mij kwellen.
Geef me geen hoop als je me niet moet
want je snapt niet wat dit met me doet.
Ik zweef en leef even op wolken
maar verdwijn straks weer in draaikolken.
Verlaat me liever met de zachte pijn.
Het is dan dat het zo moet zijn.
Door jou ben ik weer héél even totaal verloren
ben voor dit gevoel geboren.
Als je me helemaal niet wil
ga dan maar, ik blijf wel stil.
Zal dan in stilte wel weer huilen
en hier, in het donker verder schuilen.
De tranen die zullen wel weer vloeien
en niks zal me dan nog boeien
Maar na verloop van tijd
raak ik ook dat rotgevoel weer kwijt
en ga ik door met mijn ‘aardse’ strijd.
Voor hen aan wie ik het heb beloofd
en die in me hebben geloofd.
Ik moet, het is gewoon mijn plicht
waarvoor ik hopelijk niet zwicht.