Ik zal je schrijven.
Ooit, misschien.
Niet zoals een veld.
Verdwijnt in najaarsnevel.
En er dan nog wel is.
Maar zo even..
Ik zal je schrijven.
Zwart op wit.
Als voetsporen over een wintervlakte.
Hard op zacht.
Of zoals late zon,
Nog naschemert in oktoberwijn.
Zoals een zwaan een v trekt.
Over water.
Zal ik je schrijven.
In trage cadans, beetje zen.
Met woorden nog aangevroren in mijn pen.
Om traag van jou te genezen.
Moet ik je lezen.
Laat wat van je horen