We lopen ons zelf voorbij
In een maatschappij die van ons,
Soms willoze marionetten maken,
Waardoor velen onder ons,
Vergeten te leven.
Leven dat voor elke dag,
Een beetje sterven is.
Een stukje glans verliezen,
Van wat eens en ooit was.
We ademen om te leven.
Het gaat als vanzelf.
Filosoferen over het leven,
Doen wij allemaal wel eens.
Ik voel mij als een reisgezel,
In een tijd waarin passie
En decors wisselen.
Tussen hemel en wereld kleurt
En schildert nog steeds,
“Levensblijheid”.
Leven ik heb je lief,
Zomaar!
Puur intuïtief.
Laat wat van je horen