Zachtjes voelde ik
de streling over mijn warme huid.
De sfeer proefde ik in stilte
want roepen was te luid.
De adem droeg een zoete geur
van bloemen bos en hei.
Roerloos bleef ik liggen,
alleen en genietend in de wei.
Hoe zou het zijn wanneer ik
dit geluk zou kunnen delen.
Zwarte gedachten of stille
pijnen zou het kunnen helen.
Maar diezelfde streler die
bij mij oproept dit stille geluk.
Heeft in zijn toorn ook
menige daken van huizen geplukt.
Een jonge boom buigt nederig
en zal morgen weer staan.
Hij die te star is zal het
met storm veel slechter vergaan.
Het leven is mooi wanneer ervaren
als de streling van de wind.
Ook de storm maakt rijk wanneer
jij je over de ervaring bezint.
Laat wat van je horen