Stil Verlangen

Ik wil zo graag moederliefde geven,
Een verandering in ons leven.
Een buikje om trots op te zijn,
Dat lijkt me zo fijn.
Zou zo graag voor een kindje kiezen,
Maar ben bang hem te verliezen.
Waarom past mijn wens niet in zijn leven?
Wil mijn kindje toch een papa geven.
Moet ik dan verdomme leren,
Zijn nee op mijn wens te accepteren?
Er is niemand die weet van mijn stille verdriet,
Of ook maar mijn tranen ziet.
Ik vertel niet over mijn innerlijke pijn,
Niemand die weet hoe graag ik mama zou zijn.
Ik draag een masker elke dag,
Verberg mijn gevoelens achter een voorzichtige lach.
Soms wil ik me helemaal laten gaan,
Huilen, schreeuwen en zelfs slaan.
Niemand ziet dat ik mijn gevoelens op krop,
Want ik zet mijn masker op.