Ik droomde eens en zie ik liep
aan ’t strand bij lage tij.
Ik was daar niet alleen,
want ook de Heer liep aan mijn zij.
We liepen samen het leven door
en lieten in het zand
een spoor van stappen, twee aan twee;
de Heer liep aan mijn hand.
Ik stopte en keek achter mij
en zag mijn levensloop
in tijden van geluk en vreugd
van diepe smart en hoop.
Maar als ik goed het spoor bekeek
zag, langs de hele baan
daar waar het juist het moeilijkst was,
maar één paar stappen staan…
Ik zei toen: “Heer waarom dan toch?
Juist toen ik U nodig had;
juist toen ik zelf geen uitkomst zag
op het zwaarste deel van mijn pad.”
De Heer keek toen vol liefde mij aan
en antwoordde op mijn vragen:
“Mijn lieve kind, toen ’t moeilijk was,
toen heb Ik je gedragen.”
Laat wat van je horen