Ik weet ’t nu niet meer
Ik wist dat het aan mij lag,
Aan mijn stomme daad.
Maar nog een klein beetje gehoopt
Dat we hieruit konden komen met wat gepraat
Het is spijtig dat het zo gelopen is
En erg jammer van je tijd.
Ik wou dat ik je in je armen kon nemen
Goh wat heb ik een spijt.
Spijt om iets,
wat nooit meer terug zal komen
En waarvan ik nu tot aan mijn dood
Alleen nog maar van kan dromen
Het is jammer
dat dit zo gekomen is.
Een ding mag je onthouden
En dat is dat ik je mis!
Laat wat van je horen