Sehnsucht
Hier in mijn armen
zo dichtbij
en zo veraf
Met je lichaam
tegen het mijne gedrukt
en je hart
lichtjaren ver van mij verwijderd
besef ik
hoe onbereikbaar
jij bent voor mij
Mijn leven lang
zal ik blijven hunkeren
naar de warmte
van jouw hart
tot het mijne het
op een dag begeeft
van verdriet
Maar ondertussen
blijf jij
mijn mannelijke muze,
mijn inspiratiebron
voor mijn gedichten
En wanneer mijn ziel
blijft verderdolen
na mijn dood,
zoekend…
naar wat het nooit vinden zal,
blijft dit verderbestaan
en houdt dit het eeuwig leven
De pijn zal nooit verdwijnen…
Laat wat van je horen